spory i manifesty xx-lecia, Literatura Współczesna, LITERATURA WSPÓŁCZESNA - opracowania
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
16 X 2008 r. Spory (dyskusje) i manifesty literackie XX-lecia: ✗ manifesty lit. były elementem sporów ✗ Peiper: Nowe usta (1925), Tędy (1930) – przedrukowane w „Zwrotnicy” (teksty polemiczne wobec futurystów) ✗ szereg grup literackich zyskuje na znaczeniu dzięki manifestom (a nie tekstom poetyckim, prozatorskim), m.in. też Gombrowicz ✗ bez sporów nie byłoby literatury powojennej ✗ wielkość, znaczenie tej literatury wynika z ruchu krytycznoliterackiego – tym żyli wszyscy, którzy mniemali, że są inteligencją ✗ żywotność: spory literackie były fundowane na podłożu politycznym ✗ ważne czasopisma: 1. „Wiadomości Literackie” – 1924, tygodnik o charakterze liberalnym, założony przez Grydzewskiego; czasopismo Skamandrytów 2. „Miesięcznik Literacki” – ukazywało się tylko 2 lata; Watt, Broniewski; pismo Komunistycznej Partii Polskiej (KPP) 3. „Prosto z Mostu” – faszyzujące, antysemickie ✗ 1918 – scenę literacką współtworzą 3 pokolenia: 1) ci od Młodej PL – Żeromski, Reymont, Przybyszewski, Miriam, Staff 2) ur. ok. 1870-80 – Irzykowski, Witkacy, Nowaczyński, Brzozowski (gdyby żył) 3) debiutujący: Skamandryci, Formiści, Zdrojowcy, Futuryści u mówią jednym głosem, jeśli chodzi o literaturę: u odrzucenie modelu literatury jako bastionu polskości u powstanie czegoś nowego ✗ przed 1918 pojawiały się pierwsze głosy nt. nowej literatury ✗ ważny artykuł: odczyt Żeromskiego (1915) – Literatura a życie polskie: wyprzedza swoją epokę, atakują dydaktyzm, polocentryzm (zwłaszcza w Młodej PL), otwarcie się na literaturę poszukującą ✗ 1918 – Kleiner mówi o zadaniach nowej literatury: trzeba ująć nowy świat i nowego człowieka ✗ spory o to, jaka literatura ma towarzyszyć nowym czasom ✗ eksplozja nowej poezji i grup poetyckich SKAMANDER ✗ 1916 – „Pro Arte et Studio” to podwaliny Skamandra, który powstał w 1919 ✗ Słonimski – Czarna wiosna; Lechoń – Herostrates ✗ odrzucenie sztafażu romantycznego ✗ zerwanie z linią narodowo-wyzwoleńczą, mesjańską, poetą-wieszczem; Lechoń świadomie nawiązuje do tradycji romantycznej (ogólnie) ✗ 1918 – Tuwim, Wiosna: ważny, wywołuje burzę, skandal (poetyka skandalu jako autopromocja) ✗ te 3 teksty formułują program bezprogramowego Skamandra – są to manifesty: u zbliżenie poezji do życia u zerwanie z tradycją Młodej PL u opiewanie dnia codziennego u pochwała życia zwykłego, szarego obywatela u generalnie chwalą to, co jest, łącznie z tłumem (witalistyczna siła) u witalizm, prezentyzm u pochwała techniki u pojawienie się nowych tematów (miasto jako przestrzeń tłumu; seksualność oddzielona od miłości, siła napędowa tłumu) ✗ pewien program Skamandra istniał – pojawił się w pierwszym numerze „Skamandra” (1920) ✗ Programofobia – ważny tekst polemiczny Karola Irzykowskiego u z Brzozowskim „unieważnili” Młodą PL (choć oddzielnie, bez wpływu na siebie) u krytykuje Skamandrytów za bezprogramowość – nie dostrzega programu z pierwszego numeru „Skamandra” – ze strony Skamandrytów nastąpiła odpowiedź i tak zaczęła się dyskusja na ten temat ✗ Alina Kowalczykowa, Spory i dyskusje literackie 1918-1939 FUTURYZM ✗ pisownia antyortograficzna ✗ 2 grupy futurystów (które potem się połączą):” 1. Kraków: Bruno Jasieński, Stanisław Młodożeniec („Katarynka”) – po dołączeniu Tytusa Czyżewskiego przejście w „Gałkę Muszkatołową” 2. W-wa: Anatol Stern, Aleksander Watt – jednodniówka Tak (1918) ✗ ich propozycja: najbardziej skrajna, awangardowa, ludyczna, zabawowa, niepoważna – przeszła bez echa ✗ 1921 – sami ogłosili śmierć futuryzmu w PL ✗ 1919 – grupa warszawska łączy się z kabaretem Pod Picadorem ✗ szereg manifestów: Gga, Jednodniówka futurystów, Nóż w brzuchu ✗ bez większych zmian przenieśli futuryzm z Włoch (Marinetti) i Rosji (Majakowski): u pełna negacja tradycji – spalić muzea, biblioteki u zaprzeczenie składni u kult nowoczesności u sztuka aktywistyczna u wizja człowieka prymitywnego (nawiązanie do PL ludowości) u optymistyczna wizja cywilizacyjna – postęp prowadzi do szczęścia ✗ byli futurystyczni w manifestach, ale nie w poezji (ta była eklektyczna, awangardowa) ✗ każdy futurysta poszedł w swoją stronę (np. Watt) ✗ krytyka futuryzmu: ✗ polemiczny artykuł Żeromskiego Snobizm i postęp (1925) – sukces futuryzmu tylko dlatego, że jest nowoczesny ✗ lata 30. – esej Jerzego Stempowskiego: Chimera jako zwierzę pociągowe – futuryzm wynika z powiązania z finansjerą – w sztukę trzeba inwestować; bogaci, którzy nie znają się na sztuce inwestują w nią, artyści zaś promują tę finansjerę. Prawdziwe indywidualności giną w tym wszystkim ✗ Tadeusz Peiper, esej Tędy AWANGARDA KRAKOWSKA ✗ „Zwrotnica” – 2 cykle: u pierwsze 6 numerów: 1922-23 (tworzył prawie samodzielnie Peiper) u drugie 6 numerów: 1926-27 – Awangarda Krakowska (zamknięty krąg poetów; Peiper, Przyboś, Brzękowski, Kurek) ✗ 1922-27 – Awangarda = „Zwrotnica” ✗ różnice: Skamander – „grupa sytuacyjna”: relacje nieformalno-towarzyskie; powstali spontanicznie Awangarda Krakowska – zaczyna od programu: papież Awangardy – Peiper, poeta Awangardy – Przyboś ✗ w „Zwrotnicy” eseje: u Miasto, masa, maszyna (3 M) – pisać o mieście w sposób piękny, pociągający u Nowe usta u Poezja jako budowanie u Tędy – hasło: „uścisk z teraźniejszością” ✗ Peiper stawia znak „=” między maszyną a tłumem, który działa automatycznie, emocjonalnie ✗ początkowo tłum nacechowany pozytywnie (to, co jest współcześnie jest dobre) ✗ miasto – bezduszne ✗ tłum – odhumanizowany ✗ poetyka Awangardy: u wg Peipera poezja = tworzenie pięknych zdań (śmiała metafora, oryginalność; piękno ≠ doskonałość, ale oryginalność) u nowa poezja ma tworzyć nowego człowieka (Dzieło a proletariat) u odcinała się od metafizyki w poezji (pozafizykalnego bytu) INNE GRUPY POETYCKIE: 1. Poezja: ✗ Zdrój – ekspresjoniści (Miriam, Przybyszewski, Zegadłowicz), dublują program MP (symbolizm, ekspresjonizm) ✗ Czwartak ✗ Kwadryga – opozycyjna wobec Skamandra i Zdroju (Witkacy, Wierzyński, Szenwald) – coś innego niż w Awanagardzie 2. Proza: ✗ Przedmieście – 1933-37 (grupa programowa: Deklaracja 7 punktów Morcinka; powieść + literatura faktu) II AWANGARDA ✗ wystąpienia ✗ Kwiatkowski mówi o 3 poetykach: 1. I wyrazu: Skamandryci – immoralistyczna, tradycyjno-kabaretowa 2. II wyrazu: estetyzująca; jednoznaczność wypowiedzi; Peiper, Przyboś 3. II Awangarda: katastrofiści; opozycja do 2 pozostałych ✗ nie sytuacyjna i nie programowa ✗ Awangarda Lubelska, Żagaryści (byli programowi) ✗ „Reflektor” – 1923-25, Lublin ✗ wydarzenia konstytuujące świadomość zbiorową o nowej poetyce ✗ 1934 – najazd Awangardy na W-wę: Czechowicz organizuje szereg wystąpień poetyckich: Przyboś, Aleksander Rymkiewicz, Czechowicz ✗ Tezy do manifestu – początek lat 30.: u sztuka winna wyrażać epokę: „dzieło sztuki – mikrokosmos odbijający epokę” u dzieło sztuki to konstrukcja tworzona świadomym wysiłkiem twórczym (nie natchnieniem) ✗ odrzuca autotematyzm ✗ moralność jako wyznacznik lit. ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmement.xlx.pl
|