taoteching, ksiazki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tao Te Ching
1
Część pierwsza
1.
Tao, które można wyrazić słowami nie jest prawdziwym Tao.
Imię, które może być nadane, nie jest stałym imieniem.
Bezimienne jest początkiem nieba i ziemi, imię posiadające - matka wszystkich
rzeczy.
Dlatego ten, kto wolny jest od namiętności, widzi jego chwałę, a kto namiętnościami
jest ogarnięty, widzi je tylko w formie skończonej.
Pierwsze i wtóre są tego samego pochodzenia, lecz z różnymi nazwami. Razem
nazywają się najgłębszym. Od jednego najgłębszego do wtórego - drzwi do wszelkiej
cudowności.
2.
Kiedy ludzie dowiadują się, że piękne jest pięknym, pojawia się i wstrętne. Kiedy
dowiadują się, że dobro jest dobrem, pojawia się i zło.
Dlatego byt i niebyt rodzą siebie nawzajem, trudne i łatwe rodzą siebie nawzajem,
długie i krótkie wzajemnie się oblekają w kształt, wysokie i niskie wzajemnie się
przyciągają, dźwięki łącząc się zestrajają w harmonię, poprzedzające i następujące
dokonuje się jedno za drugim.
Dlatego mądry człowiek wybiera nie czynienie i realizuje naukę bezgłośnie. Wtedy
wszystkie rzeczy rozpoczynają ruch i nie zaprzestają. On stwarza i nie posiada, czyni
i nie korzysta, dokonuje i nie pyszni się. Ponieważ nie pyszni się nie porzucają go.
3.
Jeśli nie wyróżniać mędrców, to w narodzie nie będzie waśni. Jeśli nie cenić
drogocennych przedmiotów, to w narodzie nie będzie złodziei. Jeśli nie widać
upragnionego przedmiotu, to serca narodu nie będą podniecone.
Dlatego rządy mądrego człowieka czynią serca pustymi, a żołądki pełnymi.
Osłabiają one wolę i wzmacniają kości. Będą stale dążyć do tego, aby naród nie
posiadał wiedzy i namiętności, a posiadający wiedzę nie ośmielili się działać.
Urzeczywistnienie nie czynienia zawsze przynosi spokój.
2
4.
Tao jest puste, lecz działając wydaje się niewyczerpane.
O, najgłębsze! Ono wydaje się być praojcem wszelkiej rzeczy.
Jeśli przytępić jego przenikliwość, uwolnić je od chaosu, umiarkować jego blask,
upodobnić je do pyłku, to będzie ono wydawać się jasno istniejącym.
Nie wiem czyim ono jest tworem.
Poprzedza ono przodka zjawisk.
5.
Niebo i ziemia nie są humanitarne i odnoszą się one do wszystkich istot, jak do trawy
i zwierząt.
Mądry człowiek nie jest humanitarny i nie narusza naturalnego życia narodu.
Przestrzeń między niebem i ziemią podobna jest do miecha kowalskiego i fletu:
wewnątrz pusta i prosta. Im silniejszy ruch tym większy skutek.
Ten, kto wiele mówi, często przezywa niepowodzenie. Dlatego lepiej jest
przestrzegać środka.
6.
Pustka jest nieśmiertelna i nazywam ją najgłębszym początkiem. Wejście w
najgłębszy początek nazywam korzeniem nieba i ziemi. Nieskończone jest jako
istnienie i działa bez wysiłku.
7.
Niebo i ziemia są długowieczne. Niebo i ziemia są długowieczne dlatego, że istnieją
one nie dla siebie. Oto dlaczego mogą być długowieczne.
Dlatego mądry człowiek stawia siebie za innymi, dzięki czemu okazuje się on przed
ludźmi. Lekceważy on swoje życie i tym samym życie jego jest zachowane. Pochodzi
to stąd, że mędrzec sobie lekceważy osobiste i tym samym jego osobiste jest
spełniane.
8.
Wyższa cnota podobna jest do wody. Woda przynosi pożytek wszystkim ludziom i
nie walczy. Ona znajduje się tam gdzie ludzie nie chcieliby być. Dlatego podobna jest
do Tao.
Życie powinno wzorować się na ziemi; serce powinno przestrzegać wewnętrznych
pobudek, dobroczynność powinna być zgodna z człowieczeństwem, słowo powinno
być zgodne z prawdą, kierowanie powinno być zgodne ze spokojem, czyn powinien
być współmierny do możliwości, działanie powinno być zgodne z czasem.
I jeśli nie walczyć - nie będzie narzekania.
3
9.
Kto napełnia nad miarę i ostrzy zbyt ostro, ten nie może długo zachować. Jeśli
komnata napełniona jest złotem i jaspisem, to nikt nie jest w stanie jej ochraniać. Jeśli
bogaci i wielmoże są dumni, to sami ściągają na siebie nieszczęście.
Jeśli sprawa jest zakończona, człowiek powinien odejść. W tym jest prawo naturalne
Tao.
10.
Dla zachowania spokoju duszy należy przestrzegać jedności. Wtedy nie będą budzić
się pragnienia. Jeśli uczynić duch miękkim człowiek stanie się podobnym do
nowonarodzonego. Jeśli jego postrzeganie staje się czyste, wtedy nie będzie błędów.
Miłowanie ludu i kierowanie krajem odbywa się bez mędrkowania. Wrota świata
otwierają się i zamykają przy zachowaniu spokoju. Znajomość tej prawdy czyni
możliwym nie czynienie.
Rodzić i wychowywać, stwarzać i nie posiadać, tworzyć i nie korzystać, będąc
starszym pośród innych nie uważać siebie za władającego - to wszystko nazywa się
najgłębszym Te.
11.
Trzydzieści szprych łączy się w jednej piaście formując koło, a używanie koła zależy
od pustki między nimi. Z gliny robi się naczynia, a używanie naczyń zależy od
pustki w nich. Przebijają drzwi i okna, aby zrobić dom, a korzystanie z domu zależy
od pustki w nim. Oto, co znaczy użyteczność bytu i pożytek z niebytu.
12.
Pięć kolorów przytępia wzrok. Pięć dźwięków przytępia słuch. Pięć doznań
smakowych przytępia smak. Szybka jazda i polowanie podniecają serce. Drogocenne
rzeczy zmuszają człowieka, by dokonał przestępstwa. Dlatego wysiłki mądrego
człowieka, skierowane są na to, aby życie nasycić, a nie na to, aby posiadać ładne
rzeczy. On rezygnuje z tych ostatnich i zadowala się pierwszymi.
13.
Sława i hańba podobne są do strachu. Wielmożność podobna jest do wielkiego
nieszczęścia w życiu. Co znaczy, ze sława i hańba podobne są do strachu? To znaczy,
że pośledni ludzie zyskują sobie sławę ze strachem i tracą ją także ze strachem. Co
znaczy, ze wielmożność podobna jest do wielkiego nieszczęścia w życiu? To znaczy,
że ja mam wielkie nieszczęście, ponieważ cenię samego siebie. Gdy nie będę cenić
samego siebie, wtedy nie będę mieć nieszczęścia. Dlatego wielmożny, służąc z
samozaparciem ludziom, może żyć pośród nich. Humanitarny, służąc z
samozaparciem ludziom, może przebywać pośród nich.
4
14.
Patrzę na nie i nie widzę, dlatego nazywam je niewidocznym. Słucham go i nie
słyszę, dlatego nazywam je niesłyszalnym. Staram się je pochwycić i nie mogę,
dlatego nazywam je najdrobniejszym. Te trzy są niewytłumaczalne. Dlatego łączą się
one w jedno. Jego wierzch nie jest oświetlony, jego spód nie jest zaciemniony. Ono
jest nieskończone i nie może być nazwane. Ono ponownie wraca do niebytu. I oto
nazywają je kształtem bez kształtu, kształtem bez istoty. Dlatego nazywają je
niejasnym i mglistym. Spotykam się z nim i nie widzę jego twarzy, śledzę je i nie
widzę jego pleców.
Trzymając się odwiecznego Tao i opanowując teraźniejszy byt, można poznać
odwieczny początek.
Nazywa się nicią Tao.
15.
W dawnych czasach ten, kto był zdolny do oświecenia, znał najdrobniejsze i
głębokie. Ukryte, dlatego nie można było ich poznać. Ponieważ nie można było ich
poznać, dowolnie nadawano im kształt: one były nieśmiałe, jak gdyby przechodziły
zimą przez potok, one były niezdecydowane, jak gdyby bały się swoich sąsiadów;
one były ważne jak goście; one były ostrożne, jak gdyby przechodziły po
topniejącym lodzie; one były proste jak nieobrobione drzewo; one były nieobjęte jak
dolina; one były nieprzeniknione jak mętna woda. To były te, które zachowując
spokój, umiały brudne uczynić czystym. To były te, które zdolne czynić
długowieczny ruch spokojnym, współdziałały z życiem. One przestrzegały Tao i nie
pragnęły wiele. Nie pragnąc wiele, zadowalały się tym, co istnieje, i nie tworzyły
nowego.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]