szkolenie etap wstepny tenis stołowy, książki, - PORADNIKI nowe !!!

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Marek Rzemek
Tenis stołowy
- szkolenie w etapie wstępnym
I Wprowadzenie
II Ćwiczenia wszechstronne
III Ćwiczenia wstępne
Trzymanie rakietki
Ustawienia: pozycja wyjściowa
IV Nauczanie uderzeń
Rejestr ćwiczeń
Systematyka ćwiczeń
V Sprzęt
VI Uwagi końcowe
1
Drogi kolego nauczycielu, instruktorze, trenerze, tak jak ja, na pewno, chciałbyś
być szkoleniowcem, który pomógł wychować Mistrza (Świata, Europy, Polski,
województwa, miasta) . Nie jest to proste, ale przecież nie niemożliwe - co rok
duża grupa zawodników zdobywa Mistrzostwo Polski (seniorzy, juniorzy, ka-
deci, młodzicy) indywidualnie, drużynowo. Trochę tego jest, a więc nasze szan-
se rosną ! Co do Mistrzostwa Świata .... cóż marzenia zawsze są piękne
(a nawet czasem się spełniają).
Spróbuj zatem (z moją małą pomocą) usystematyzować swoją wiedzę, prze-
analizuj jeszcze raz niektóre problemy, poznaj inne koncepcje.
Może się zdarzyć, że wszystko już wiesz , doskonale - mała powtórka nie zasz-
kodzi, a drobne regulacje warsztatu pracy tym bardziej.
Nasza praca szkoleniowa jest pracą twórczą (choć niektórzy nie zdają sobie
z tego sprawy) wymaga więc szczególnej staranności również w planowaniu.
Twój i mój plan powinien opierać się na racjonalnych przesłankach (mówiąc
prościej trzymać się życia - ping-pongowego oczywiście).
Zdajesz sobie sprawę, że przygotowanie zawodnika jest procesem wieloletnim
opartym o
plan perspektywiczny
(życiowy). Jak wiesz, niczego nie nauczysz
od razu (wszystko ma swój czas i miejsce), w związku z tym konieczne jest
podzielenie czasu pracy na etapy:
etap wstępny ( zwany także wszechstronnym) trwający od 7do 9 roku życia
etap ukierunkowany od 10 do 14 roku życia
etap specjalistyczny od 15 do 18 roku życia
etap mistrzostwa sportowego od 19 roku życia
Etapy należy podzielić, stopniując dokładność planu pod kątem czasu, na cykle
krótsze (roczne, półroczne, miesięczne, tygodniowe) dochodząc w końcu do
jednostki treningowej.
Spytasz, czujnie, po co to wszystko? Ano po to, że lepiej pracować z głową
(czytaj z planem) niż na tzw. nosa. I aby pracować z planem , należy go po
prostu ..... opracować. W tym miejscu uprzedzam, że nie będę go dyktował.
Nie dam na tacy. Plan, który powinieneś opracować będzie TWÓJ
oryginalny - oparty o TWOJE możliwości : zawodnicze, salowe, sprzętowe,
organizacyjne i jak zawsze finansowe. Mam nadzieję, że moje dalsze
rozważania pomogą Ci w tej trudnej , ale koniecznej pracy.
Zanim zajmiemy się
etapem wstępnym
powinniśmy przybliżyć sobie
model
mistrza
, a więc pewien ideał w naszej dyscyplinie - ideał do którego ucząc,
doskonaląc, trenując naszych zawodników zmierzamy. Ideał, do którego cech
w czasie szkolenia będziemy nawiązywać,
U modelowego zawodnika, biorąc pod uwagę cechy motoryczne, istotna jest
wytrzymałość szybkościowa, oraz przygotowanie siłowe. Z elementów czysto
technicznych należy zauważyć wiodącą rolę forhendu w grze. Istotny jest
również moment atakowania piłki - powinna być zaatakowana tuż przed!
2
dojściem do najwyższego punktu po odbiciu od stołu. W sposób istotny
przyspiesza to grę. Pod kątem taktyki gry to 99% czołowych zawodników
Polski, Europy i Świata gra atakująco (u zawodniczek odsetek ten jest trochę
niższy).
A więc nasz zawodnik to szybki i wytrzymały, atakujący forhendzista
.
Etap wstępny może poprzedzić
nabór
zawodników - sytuacja taka będzie miała
miejsce gdy ze względów organizacyjnych nie będzie można przyjąć wszystkich
chętnych. Pytanie kontrolne: czy lepszy będzie nabór zaplanowany czy przypa-
dkowy?. Dziękuję za dobrą odpowiedź. Planując proste próby spróbuj przymie-
rzyć się do znalezienia dzieci ruchliwych, zwinnych, szybkich (myślę, że przy-
dadzą się łatwe tory przeszkód). Zdecydowanie potrzebni będą kandydaci,
u których zauważysz zdolności koordynacyjne (również przydatne tory prze-
szkód, starty z różnych pozycji, rzuty, chwyty piłki ping-pongowej w różnych
pozycjach).Jeżeli uda Ci się uzyskać pomoc psychologa i lekarza to poproś o
zbadanie czasów reakcji, a bezwzględnie stanu zdrowia (wzrok, słuch).
Im lepszy czas reakcji, wzrok i słuch (żeby dobrze zareagować trzeba małą
piłeczkę dokładnie zauważyć i usłyszeć) tym kandydat jest dla nas cenniejszy.
Każdy z wyżej wymienionych etapów musi mieć określone cele i zadania.
W etapie wstępnym chciałbym abyś przekonał się do:
rozwijania możliwości ruchowych wychowanka jako podstawy do późniejszych
potrzeb wynikających z uprawiania tenisa stołowego, a więc w s z e c h s t r o n-
n e g o r o z w o j u a p a r a t u r u c h o w e g o
wprowadzania podstawowych umiejętności technicznych tenisa stołowego, a
więc n a u k i t e c h n i k i p o d s t a w o w e j
Etap ten proponuję przeprowadzić przez 3 lata w klasach 1-3 szkoły podstawo-
wej. Pociąga to za sobą przemyślenie metod, form, środków zgodnych z
wiekiem n a u c z a n y c h a nie trenowanych dzieci. Proszę o baczenie -nasze
dzieci uczymy- na trening przyjdzie czas później.
3
Ćwiczenia wszechstronne
Ćwiczenia wszechstronne znane także jako ogólnorozwojowe muszą mieć róż-
norodny charakter. Rozwijać muszą tak układ sercowo-naczyniowy, jak
i mięśniowy Jednym z podstawowych środków powinny być zabawy i gry.
Pozwolisz, że przypomnę:
zabawy i gry bieżne
- szczególnie przydatne rodzaje to wykonane po liniach
łamanych (jako pewien wstęp do poruszania się przy stole), w tym na szcze-
gólną uwagę zasługują
zabawy i gry z pościgiem
akcentujące szybką
orientację, szybkość decyzji (nie muszę tłumaczyć jak ważne).
Najczęściej spotykane to wszelkie odmiany berków; wprowadzać należy
poruszanie się w czasie berka krokiem dostawnym (zaczynasz domyślać się
dlaczego ?). Obroną przed goniącym berkiem może być zatrzymanie się w po-
zycji forhendowej lub bekhendowej,
zabawy i gry rzutne
-kształtujące siłę szybką, koordynację ruchowo-wzrokową,
umiejętność dozowania siły - przydatną do późniejszej nauki techniki, pomocne
są piłki lekarskie (1kg), piłki gumowe, tenisowe i t.p. Doskonale zrobiłbyś
wprowadzając zabawy i gry rzutne do celu ruchomego, jako pewne
wprowadzenie a n t y c y p a c j i przydatnej do tenisa stołowego,
zabawy i gry z podbijaniem
- rozwijające koncentrację uwagi, zawierające
elementy wytrzymałości. Do wykorzystania żonglerka piłkarska (używamy
piłki siatkowej),podbijanie balonów rękami, nogami pojedynczo, w dwójkach,
trójkach,
zabawy i gry skoczne
- wzmacniające mięśnie NN, poprawiające koordynację
oraz szybkość zmiany pozycji jako reakcji na ciągle zmieniające się sytuacje
w grze. Wiemy, że gracz mający tzw. "dobre nogi" jest bardzo cenny,
zabawy i gry z mocowaniem
-akcentujące siłę, kształtujące bojowość cechy
potrzebne we wszystkich grach, więc w tenisie stołowym jak najbardziej.
Po tym małym przypomnieniu chcę zaakcentować potrzebę prowadzenia
ćwiczeń oddziałujących kompleksowo -do wykorzystania
różnorodne tory
przeszkód
. Jeżeli tor jest krótki akcentujemy szybkość, jeśli dłuższy akcen-
tujemy wytrzymałość, gdy ustawimy bieg slalomem, przejście pod płotkiem
lekkoatletycznym zaakcentujemy zwinność, dodając rzut piłką lekarską
wprowadzimy element siły, uwzględniając kozłowanie piłki poprawiamy
koordynację . Namawiam też do wykorzystania na zajęciach elementów
łyżwiarstwa, jazdy na rolkach, unihokeja.
Zapamiętajmy, że w grach i zabawach w związku z możliwością dużych
zmian tętna - od tętna zabawy ok. 120 uderzeń/min. do ok. 200 uderzeń/min -
kształtujący się układ sercowo-naczyniowy podnosi w efekcie wydolność
fizyczną istotną, jako podstawę wysiłków ( nie tylko sportowych).
Zwracam uwagę, że właściwa jest metoda częstego powrotu na zajęciach
4
do wybranych gier , zabaw i ćwiczeń (pamiętając o przerwach
odpoczynkowych) akcentująca objętość, a nie podwyższanie intensywności.
Tak więc aplikujemy dużo ćwiczeń o zmiennej, ale stosunkowo łagodnej
intensywności (delikatnie przypominam, że pracujemy z dzieckiem, którego
organizm dopiero przyzwyczajamy do określonego wysiłku, a nie trenujemy do
zawodów ). Proporcje między rozłożeniem akcentów na poszczególne cechy
motoryczne przedstawia wykres poniżej.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]