twórcze ujęcie natury i krajobrazu. obudź w sobie fotograficzny zmysł cała książka, ebooki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
spis treści
w s t ę P
9
nau K a w i D z e n ia
15
rozdział 1
n i e z B ę D n y e l e m e n t : ś w iat ł o
19
rozdział 2
e l e m e n t y Ko m P o z yC J i
rozdział 3
47
t wo r z e n i e w i z ua l n e J g ł ę B i
63
rozdział 4
Ko m P o n o wa n i e o B r a z u
81
rozdział 5
P r a C a z Ko l o r e m
rozdział 6
105
ru C H i e K s P r e s Ja
115
rozdział 7
e f e K t y a r t y s t yC z n e
127
rozdział 8
g ł ę B s z e s P o J r z e n i e
137
rozdział 9
o C e na P o s t ę P ó w
147
rozdział 10
l i s ta s P r z ę t u
154
m at e r ia ły ź r ó D ł o w e
157
s Ko r o w i D z
159
7
{ r o z D z i a ł 4 }
tworzenie
wizualnej głębi
Jako fotografowie musimy nauczyć się osłabiać siłę naszych przekonań. Gdy podchodzisz do przedmiotów,
koncentruj na nich wzrok, rozglądaj się na lewo, przenoś spojrzenie na prawo. obserwuj, jak rosną, gdy się
przybliżają, i jak się ze sobą łączą lub jak się od siebie różnią, kiedy zmieniasz pozycję. stopniowo powstają
między nimi relacje — niekiedy ich charakter wydaje się być ostateczny. Wtedy rób zdjęcie.
— AAron sIskInd
D
obre światło i ciekawe elementy planu
nie gwarantują dobrego zdjęcia. trzeba jeszcze pomyśleć nad
stworzeniem z nich ujmującej kompozycji, która ma w sobie głębię i narrację.
Jeśli nie masz kontroli nad perspektywą, twojemu obrazowi zabraknie głębi.
Jeśli właściwie nie skomponujesz kadru, twoja fotograia będzie chaotyczna
i niejasna. Jeśli natomiast nie znasz właściwości obiektywów, którymi się
posługujesz, możesz nie wykorzystać ich możliwości, dzięki którym mógłbyś
przedstawić fotografowaną scenę bardziej ekspresywnie. rzecz polega na tym,
aby tworzyć sugestywne obrazy, a kompozycję i perspektywę opracowywać
intuicyjnie i podświadomie. można się tego nauczyć dzięki praktyce. z treści
kolejnych dwóch rozdziałów dowiesz się, jak opanować tajniki kompozycji
i perspektywy oraz jak w najlepszy sposób wykorzystywać obiektyw.
wysPa Clare, irlanDia.
U podnóża wysokich i monumentalnych klifów rozbijają się morskie fale.
Na wiosnę rozkwita zawciąg nadmorski i przepięknie barwi łąki wzdłuż urwiska. Zastosowałam umiarkowanie
szeroki kąt, kwiaty umieściłam blisko dolnej krawędzi kadru i pozwoliłam krawędzi klifu wprowadzić patrzącego
w scenę. Przy wiecznie zasnutym chmurami niebie ponad klifem znajdującym się na drugim planie zdjęcie oddaje
klasyczne piękno zachodniej części irlandii.
obiektyw 24 – 105 mm, ogniskowa 34 mm, f/14, 1/25 s
63
Perspektywa
Perspektywę deiniuje się jako sposób
postrzegania obiektów na podstawie ich
ułożenia przestrzennego względem siebie
oraz względem patrzącego, a w tym
przypadku względem aparatu fotograicznego.
wykorzystanie zasad perspektywy zwiększa
siłę oddziaływania zdjęcia. Dzięki perspektywie
przedmioty większe (na pierwszym planie)
wydają się bliższe niż obiekty w tle. Krótko
mówiąc, perspektywa nadaje fotograii
wrażenie głębi, nawet jeśli jest to tylko
złudzenie, bo zarejestrowany obraz jest
przecież dwuwymiarowy.
Jedynym sposobem zmiany perspektywy
jest zmiana pozycji lub punktu widzenia.
Jeżeli nie zmieniasz pozycji, to perspektywa
sceny (tj. związek między obiektami
w kadrze) widzianej przez sześć różnych
długości ogniskowych pozostaje taka sama,
mimo że kąt widzenia, w zależności od długości
ogniskowej, jest węższy lub szerszy. Kiedy
zmienia się długość ogniskowej, zmienia się
kadrowanie, a nie perspektywa. aby zobaczyć,
jak zmiana pozycji zmienia perspektywę,
wykonaj następujące ćwiczenie: znajdź scenę,
na której znajduje się obiekt, do którego możesz
się zbliżyć, oraz tło złożone z różnorodnych
elementów. może to być np. twój kolega siedzący
na ławce w parku. Kiedy będziesz się do niego
przybliżał, zauważ, jak zmienia się związek
między nim a przedmiotami na drugim planie.
twój kolega będzie się wydawał większy, podczas
gdy rozmiar tła zmieni się tylko nieznacznie.
zwróć jednak uwagę, że wzajemne położenie
przedmiotów drugoplanowych i ich położenie
w stosunku do kolegi zmieniło się, ponieważ
wchodząc w scenę, zmieniłeś perspektywę.
spróbuj wykorzystać wnioski z powyższego
ćwiczenia przy fotografowaniu krajobrazu.
wyobraź sobie łąkę, na której leżą głazy
PoNiżej:
CyPrysy i Droga
DoJazDowa, tosKania,
włoCHy.
typowy widok
w toskanii. Dzięki perspektywie
zbieżnej na zdjęciu oddane
jest poczucie dali nawet
przy normalnym kącie
widzenia obiektywu.
obiektyw 24 – 105 mm,
ogniskowa 60 mm, f/18, 1/20 s
roZKŁaDóWKa, s. 66 – 67:
monument Valley, utaH.
spodobał mi się ten fragment
starego drewna i tekstura
otaczającego go piasku.
Zbliżyłam i zniżyłam obiektyw
szerokokątny, aby przerysować
widok drewna i stworzyć
wrażenie niemal abstrakcyjnego
związku z otoczeniem, dzięki
czemu ukazany jest bezkres
doliny.
obiektyw 17 – 40 mm,
ogniskowa 17 mm, f/16, 1/100 s
64
twórCze uJęCie natury i KraJoBrazu
o osobliwych kształtach, a na drugim planie
znajdują się góry. znaczenie głazów w kadrze
będzie za każdym razem inne, w zależności
od tego, czy będziesz obchodził je od lewej
strony do prawej, zbliżał się, czy cofał. różny
także będzie ich wzajemny związek. Kiedy się
przybliżasz, głazy stają się większe, ale górskie
tło pozostaje względnie takie samo. Pozycja
z bliska podkreśla znaczenie kamieni i czyni
z nich przedmiot zdjęcia, tworząc jednocześnie
wrażenie głębi poprzez ich związek z tłem.
aby wyrazić w zdjęciu zamierzoną głębię,
trzeba znaleźć najlepszy punkt widzenia dla
kompozycji. Kiedy przyjedziesz na plener,
przespaceruj się dokoła sceny z zasłoniętym
jednym okiem (w taki sposób „widzi” aparat)
i obserwuj, w jak wielkim stopniu zmienia się
związek między obiektami a tłem. Jeśli to
możliwe, sprawdź, jaki efekt uzyskuje się dzięki
spojrzeniu z góry lub z dołu. w którymś
momencie poczujesz, że elementy sceny łączą
się ze sobą i że znalazłeś właściwy punkt
widzenia tego, na co pragniesz zwrócić uwagę.
zawsze lubię spędzić trochę czasu, aby
poznać krajobraz, który fotografuję.
Przez lata udało mi się wypracować metodę,
za pomocą której rozpracowuję każdą scenę.
Pytam siebie, co uważam za najbardziej
interesujące i w jaki sposób mogę to podkreślić.
odpowiedź pomaga mi szybciej ustalić punkt
(pozycję) i kąt widzenia (ogniskową).
najważniejsza może być dla mnie np. nietypowa
formacja skalna, skrawek ziemi, na którym
rosną piękne purpurowe kwiaty, lub jedno
i drugie. Jest to intuicyjny proces, podczas
którego rozpoznaję emocje, jakie wzbudza
we mnie dana scena. Jak wcześniej wspomniano
w niniejszej książce, aby stworzyć dobre zdjęcie,
trzeba mieć wyraźną świadomość tego, co się
chce wyrazić.
sosna DługowieCzna,
wsCHoDnia Kalifornia.
te dwa zdjęcia ilustrują,
jak można stworzyć bardziej
sugestywny związek między
dwoma obiektami poprzez zmianę
pozycji i zbliżenie. Na zdjęciu,
które przedstawia szerszą scenę
(na dole, po lewej), brak
elementów przyciągających
uwagę i zaakcentowania, które
drzewo jest ważniejsze. W mało
kreatywny sposób użyłam tu
obiektywu szerokokątnego,
aby uchwycić całą scenę. robiąc
drugie zdjęcie (na dole, po prawej),
podeszłam bliżej do jednego
drzewa, uczyniłam z niego
element dominujący i pokazałam
jego związek z drzewem na drugim
planie. taki punkt widzenia
wprowadza też patrzącego
w scenę.
obiektyw 17 – 40 mm,
ogniskowa 21 mm, f/16, 1/16 s
65
tworzenie wizualneJ głęBi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]