sonety a5 demo, ebook, kawałek, Sonety, William Sheakspeare

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Niniejsza
darmowa publikacja
zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytaæ ten tytuł w pełnej wersji
.
Niniejsza publikacja mo¿e byæ kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wył¹cznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora
. Zabronione s¹
jakiekolwiek zmiany w zawartoœci publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania siê jej
od-sprzeda¿y, zgodnie z
.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
internetowym
Biblioteka Poetycka Wydawnictwa a5
pod redakcją Ryszarda Krynickiego
Tom 12
WSTĘP: „NIE IGRASZKA CZASU"
„Z okazji sonetów Shakespeare’a wypowiedziano i napisano prawdopodobnie więcej nonsensów
oraz zmarnowano więcej energii intelektualnej i emocjonalnej niż z okazji jakiegokolwiek innego
dzieła literatury światowej”. Tymi słowy rozpoczął trzydzieści lat temu swój wstęp do popularnego
wydania
Sonetów
poeta Wystan Hugh Auden. Gdyby dożył dnia dzisiejszego i mógł wprowadzić do
zacytowanego zdania jakieś poprawki – można być pewnym, że ograniczyłby się do jednej tylko:
skreśliłby przysłówek „prawdopodobnie”.
Góra książek i rozpraw poświęconych
Sonetom
urosła bowiem przez te trzydzieści lat o dalszych
parę metrów (jeśli wierzyć bibliografom, wśród poszczególnych dzieł Shakespeare’a ten jedyny
pozostawiony przezeń tom wierszy lirycznych ustępuje, pod względem liczebności poświęconych mu
prac, jedynie
Hamletowi).
Kontrowersje wokół tak zwanej zagadki
Sonetów
bynajmniej nie wygasły.
Trudno byłoby im zresztą wygasnąć, skoro w dziele tym i w okolicznościach z nim związanych
zagadkowe jest właściwie prawie wszystko, a garstka ustalonych faktów, zamiast coś wyjaśniać,
pączkuje bezustannie nowymi zagadkami i nowymi kontrowersjami. Jest rzeczą naprawdę
zdumiewającą, że niecałe cztery stulecia dzielące nas od momentu pojawienia się jednego z
najsławniejszych dziś dzieł najsławniejszego pisarza naszej planety stanowią akurat w tym wypadku
tak nieprzeniknioną przesłonę. Prawda, że i o samym Shakespearze wiadomo nam zdumiewająco
mało.
Sonety
są jednak w jego biografii twórczej epizodem najbardziej tajemniczym.
Zbierzmy najpierw wspomnianą garstkę znanych i nie budzących wątpliwości faktów, aby
wyraźniej uświadomić sobie, jak wielu faktów
nie
znamy i najprawdopodobniej nigdy nie poznamy.
Fakty znane można podzielić na te, które da się bez obawy błędu ustalić na podstawie lektury
samego tekstu
Sonetów,
i te, które można ustalić na podstawie innych świadectw. W obrębie pierwszej
z tych grup – faktem absolutnie bezspornym i przez nikogo nigdy nie podważanym jest właściwie
tylko jedno: to, że opublikowany w 1609 roku tom składa się ze 154 numerowanych utworów (a
również z dodatku, poematu „A Lover’s Complaint”; w dalszym ciągu ograniczę się jednak wyłącznie
do uwag o sonetach). Nawet autorstwo Shakespeare’a zalicza się, w wypadku przynajmniej kilku z
tych utworów, do faktów budzących wątpliwości i kwestionowanych: jeśli pominąć fantastyczne
pseudoteorie, o których jeszcze opowiem, poważne argumenty ma za sobą teza, iż przynajmniej dwa
ostatnie, konwencjonalne, błahe i zupełnie nie na miejscu jako zakończenie całego cyklu Sonety 153 i
154, a być może również słaby i utrzymany w odmiennym metrum niż wszystkie inne utwory Sonet
145, nie wyszły spod pióra Shakespeare’a. Liczne poszlaki, m.in. typograficzne (do tego tematu
również powrócę), każą podejrzewać, że poeta nie miał osobiście nic wspólnego z faktem publikacji
książki, a w każdym razie nie przygotował swojego rękopisu do druku i nie dokonał korekty.
Nasuwa to kolejne podejrzenie: jest całkiem możliwe, że kompozycja całości zbioru, tj. układ
[ Pobierz całość w formacie PDF ]